Tabela rzeczywistych rozmiarów papieru oraz ich symboliczne odpowiedniki. Domyślnie zdjęcia są przez nas kadrowane ręcznie.

Kadrowanie:

Do kadrowania zdjeć polecamy bezpłatny, bardzo dobry program JPEGCrops.

Ponad 95% kompaktowych aparatów cyfrowych wykonuje zdjęcia w proporcjach boków 3:4. A więc jeśli jeden bok pliku będzie miał 10cm to wtedy drugi będzie miał 13,3cm (3:4). To tak jak proporcje boków w monitorach. Fotografia tradycyjna natomiast (papier, ramki, albumy itp.) cechuje się proporcjami boków 2:3 – jeden bok 10cm a drugi 15cm. Dla uzmysłowienia problemu można wyciąć dwie kartki papieru jedna o wymiarach 10×13,3 a druga 10×15. Ta druga to “papier” w laboratorium fotograficznym a ta pierwsza to “plik/zdjęcie”. Po nałożeniu “plik” pokrywa tylko część “papieru” tak więc po wykonaniu pozostaną białe pasy. Jeśli zdjęcie zaczniemy proporcjonalnie powiększać to wtedy paski po bokach znikną ale górna i dolna część “wyjedzie” poza “papier” a więc na fotografii jej nie będzie. Należy wyciąć jeszcze jedną kartkę o wymiarach 11,3 x 15 i przyłożyć do “papieru”. To jest ta druga opcja, którą może wykonać laborant. Widać wyraźnie, że część kadru nie mieści się na “papierze”. W naszym laboratorium wszystkie zdjęcia są kadrowane ręcznie. Problem pojawia się wówczas kiedy na skrajnych bokach kadru (góra i dół) są ważne elementy. Wtedy niewiadomo co uciąć. Podsumowanie: Z uwagi na fakt iż zdjęcia najczęściej “lądują” gdzieś w albumie bądź też w ramkach większość laboratoriów kadruje zdjęcia do formatu tradycyjnego czyli 10×15. Tak też i my robimy. Niektórzy jednak podchodzą do tematu w sposób mało profesjonalny i nie robią tego ręcznie tylko akceptują automatyczne ustawienia maszyny i robią zdjęcia przy “centralnym kadrowaniu”. Wtedy na zdjęciu tracimy po równo paski na górze i dole. Nikt nie wnika w fakt iż ucina się komuś np. głowę. Można wtedy spotkać się z komentarzem “poucinali mi zdjęcia chociaż na monitorze było inaczej”. My jednak standardowo zdjęcia kadrujemy ręcznie w możliwie najwłaściwszy sposób aby cały format 10×15 był wypełniony fotografią. Jeśli ktoś chce mieć cały kadr na zdjęciu i nie przeszkadzają mu paski należy nam o tym zaznaczyć w mailu, jest to tak zwana opcja “FITT”. Sprawa różnic w proporcjach pomiędzy fotografią cyfrową a tradycyjną jest dużym problem dla wielu użytkowników, którzy spotykają się z tym faktem po raz pierwszy.

Format pliku:

Najodpowiedniejszym formatem pliku, z którego zostanie wykonana odbitka jest format jpg. Przy minimalnej kompresji strata podczas zapisu w takim formacie jest minimalna i niedostrzegalna na odbitce.
Pliki powinny być zapisane w przestrzeni barwnej sRGB.

Kalibracja monitora:

Oczywiście jest to możliwe ale może sprawić sporo problemów niedoświadczonemu użytkownikowi. Proces polega na wykonaniu odbitki testowej na naszej maszynie. Odbitka taka jest wykonywana bez żadnej korekty i stanowi przykład tego jak kolory zapisane w postaci cyfrowej przekładają się na rzeczywiste kolory na papierze. Plik odbitki można ściągnąć tutaj. Jeśli mamy już odbitkę testową wykonaną na naszej maszynie oraz plik z którego została wykonana odbitka, możemy przystąpić do kalibracji. W swoim programie graficznym należy  otworzyć plik test.jpg., a następnie regulując ustawienia monitora (ew. właściwości karty graficznej) staramy się osiągnąć efekt możliwie bliski do tego widocznego na odbitce. UWAGA!!! Kalibracja polega na dostrojeniu wyświetlania twojego monitora do konkretnego urządzenia wyjściowego, w tym przypadku naszej maszyny d-lab.1. Każde urządzenie wyjściowe ma inny profil,  dlatego zawsze kalibrujemy do minilabu i papieru, na którym zamierzamy robić odbitki.